Czyli, rzecz o tym jak to czterema słowami można „załatwić” NSA i Podatników.
Króciutko, bo raptem niecały rok, cieszyliśmy się korzystnym rozstrzygnięciem w sprawie braku opodatkowania przy sprzedaży nieruchomości (lub ich części) wykorzystywanych na potrzeby prowadzenia działalności, które nie były środkami trwałymi. Mam tu na myśli Uchwałę NSA z dnia 17 lutego 2014r. w składzie siedmiu sędziów o sygnaturze II FPS 8/13 dzięki której, na korzyść podatników rozwiane zostały wątpliwości dotyczące tej kwestii.
Przypomnijmy - w przypadku sprzedaży nieruchomości, wykorzystywanej do prowadzenia działalności, która nie została uznana za środek trwały, dominowały dwa wzajemnie wykluczające się poglądy.
Przykładowo - wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 18 czerwca 2012 r., sygn. akt I SA/G1 522/12, orzeczenie prawomocne (sygn. powiązana: II FSK 1545/10); wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 czerwca 2012 r., sygn. akt II FSK2290/10 (sygn. powiązana: I SA/G1 340/10); wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 kwietnia 2012 r., sygn. akt II FSK 2094/10 (sygn. powiązana I SA/G1 882/09); wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 marca 2012 r., sygn. akt II FSK 1545/10 (sygn. powiązana: I SA/G1 300/09); wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 lutego 2012 r., sygn. akt II FSK 1543/10 (sygn. powiązana: I SA/Ol 142/10); wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1151/10 (sygn. powiązana: I SA/GI 575/09); wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 kwietnia 2010 r., sygn. akt II FSK 2196/08 (sygn. powiązana: III SA/Wa 709/08); wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 lutego 2010 r., sygn. akt II FSK 1507/08 (sygn. powiązana: III SA/Wa 312/08).
potwierdzały, że w przypadkach opisanych wyżej nie należało kwalifikować tego zbycia do przychodów z działalności gospodarczej.
Ale już inne składy sędziowskie: Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 30 października 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 937/12, orzeczenie prawomocne; Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 stycznia 2011 r., sygn. akt II FSK 1617/09 (sygn. powiązana: I SA/GI 959/08); Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 października 2011 r., sygn. akt II FSK 739/10 (sygn. powiązana: I SA/Rz 803/09); Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 września 2009 r., sygn. akt II FSK 545/08 (sygn. powiązana: I SA/Po 978/07).
prezentowały pogląd zgoła odmienny uważając, że bez znaczenia dla konieczności rozpoznania przychodu z działalności gospodarczej jest fakt, czy podatnik ujął taką nieruchomość w ewidencji środków trwałych czy nie. Decydującą i kluczową przesłanką (zdaniem Sędziów) był sam fakt rzeczywistego wykorzystywania składnika majątku w prowadzonej działalności gospodarczej.
To jest klasyczny przykład na to, jak ten sam zapis w ustawie podatkowej, może być tak odmiennie interpretowany. Taka kuriozalna sytuacja, w której w identycznych stanach faktycznych jeden podatnik był zmuszany do płacenie (najczęściej nie małych podatków), a drugi nie – doprowadziła w końcu do interwencji Rzecznika Praw Obywatelskich, który 1 sierpnia 2013 r. złożył wniosek do Naczelnego Sądu Administracyjnego o podjęcie uchwały mającej na celu wyjaśnienie zagadnienia prawnego:
Czy przychód z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) stanowi przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz które nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy?
Uchwała Sędziów nie pozostawiała wątpliwości
3.5. W konsekwencji, mając na uwadze przedstawione argumenty, stwierdzić należy, że uzasadniona jest teza, iż w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r. nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. "a" ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, oraz które nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy.
Tu dochodzimy do wyjaśnienia naszego trochę przewrotnego tytułu ;-)
Otóż cichutko, bez specjalnego rozgłosu, od dnia 1 stycznia 2015r w oparciu o Ustawę z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw obowiązuje nowe brzmienie art 14 ust 2 UPDOF w którym to dokonano wydawałoby się kosmetycznej zmiany redakcyjnej, jednakże ma ona kapitalne znaczenie dla obciążeń podatkowych przedsiębiorców. W miejsce słów ujętych w ewidencji zapisano podlegającymi ujęciu w ewidencji.
Muszę się Państwu przyznać, że pomimo faktu, że zawodowo zajmuję się podatkami już od wielu lat, to ta drobna zmiana „redakcyjna” na pierwszy rzut oka wydała mi się mało istotna, ale już po przeczytaniu uzasadnienia do projektu ustawy, okazało się jak dalece się myliłem.
Zmiana dotycząca sposobu ustalenia przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej ma charakter doprecyzowujący. Jej celem jest wyraźne wskazanie, że zbycie składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej stanowi przychód z tej działalności. Dotyczy to składników, które z uwagi na przewidywany okres ich używania krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych, jak również składników, których podatnik pomimo takiego obowiązku nie ujął w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
Proszę zwrócić uwagę, że kwestia opodatkowania zbycia składników majątkowych przedsiębiorcy, nie będzie dotyczyć jedynie nieruchomości. Nowe brzmienie art 14 ust 2 UPDOF rozciąga ten obowiązek na samochody, laptopy, komputery i wszystkie inne przedmioty jakże chętnie „upychane” przez Przedsiębiorców w swoich kosztach.
Cienia wątpliwości, że tak będzie nie zostawił w tym względzie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w swojej najnowszej interpretacji indywidualnej z dnia 19-02-2015 r. sygnatura IBPBI/1/415-1413/14/KB.
